Op weg naar de totaliteitszone van de zonsverduistering

Woensdag 11 augustus 1999 was er de zonsverduistering in Europa. Noordfrankrijk was een plek om dit verschijnsel goed te zien (totaliteitszone). Om de drukte op de autowegen te vermijden en het luie zweet eruit te krijgen ben ik op de fiets gestapt om te gaan kijken. Meteen maar mijn skates meegenomen om in Parijs met de night skate "Rendez-vous Vendredi Soir" (RVS) mee te doen. Ook wilde ik nog eens proberen Parijs-Haarlem binnen een 24 uur te fietsen.

Zondag 8 augustus vertrokken voor Haarlem-Maastricht (ca.250km). Dit was de eerste lange rit sinds tijden, maar verliep desondanks goed. (afgezien van het overgeven na een verkeerde chocomel :-( . De tweede dag in de heuvels bij Spa heb ik af en toe het extra gewicht van mijn skates vervloekt. Inclusief kampeeruitrusting kwam het gewicht van de bagage op 23 kg uit. Die dag kwam ik slechts tot in het noorden van Luxemburg.

De derde dag brak er een wolk en heeft het de hele dag geregend. Vlak voor Luxemburg-stad ben ik maar afgebogen naar Arlon in België. Hier hadden ze wetenschappelijke apparatuur opgesteld (zie foto), maar ze zouden niets zien van wege de bewolking. In het zuidelijkste puntje van België heb ik in Viton mijn tent opgezet. Hier was het een compleet gekkenhuis: honderden mensen met rugzak, fiets, auto's en campers probeerden een plaatsje op de camping of bij de boeren te krijgen die speciale velden hadden ingericht.

De rest van het verslag hieronder staat ook bij de andere foto's. Klik hiervoor op de kleinse plaatjes hierboven.

Woensdagochtend was het nog steeds bewolkt en daarom ben ik snel vertokken richting Reims. Na flink doortrappen met nog een paar andere vakantiefietsers kwamen we precies op de "middellijn"van de totaliteitszone aan. Alhoewel bewolkt waren er voldoende gaten om de totale verduistering goed te zien. Je merkt dan ook goed het verschil tussen 99% en 100%: letterlijk een verschil tussen dag en nacht. Bij het naderen van de 100% wordt het behoorlijk koud. Ook worden alle dieren stil.Dit moet je meegemaakt hebben! :-)

De etappe van donderdag  (160km) voerde door het mooie Marne-dal (Champgne streek). Dit is zeer de moeite waard! Van een paar andere fietsers kreeg ik de tip om via het Canal de l'Ourcq Parijs binnen te fietsen je vermijd dan de voorsteden. Dat bleek inderdaad een zeer mooie route te zijn! Af en toe zaten er wel stukjes iritante kasseien tussen. Je komt dan bij Porte Villette Parijs binnen. Ik logeerde bij mijn neef die in het centrum woont. Donderdagavond lekker stappen in Parijs. Ik had er nu 785km op zitten (vanwege de omweg via Luxemburg).

Vrijdag heb ik de hele dag geskate in Parijs. Dit is de ideale skatestad: de meeste stoepen zijn geasfalteerd en rollen perfect. zorg wel dat je kunt remmen, omdat er ook afdalingen in voorkomen.

Vrijdagavond dan eindelijk de friday night skate. Vrienden van mijn neef lachten me uit omdat ik knipperende verlichting en reflecteerende strips op had. Later bleek dat vrijwel alleen de Nederlanders verlichting voeren! Snel naar Place d'Italy geskate waar zich zo'n 15.000 mensen verzamelden voor de start. Bij het vertrek leek het wel een slagveld! Omdat het heuvelaf ging raakten vele skaters in paniek (Nederlanders?) en vielen, of probeerden te remmen door tegen geparkeerde auto's aan te knallen. Als je zelf niet veil, dan werd je wel door een stuntelaar onderuit geskate. Zo greep ook een nederlands meisje mij beet die moeite had met de helling. Ik heb haar tijdens de tocht bij afdalingen naar beneden begeleid en haar afgeremd. Wel zo gezellig als je daar nog niemand kent :-) Het is fantastisch om s'nacht in t-shirt door Parijs te skaten tussen de verlichte gebouwen door. Na afloop nog wat gedronken op Place d'Italy. Daarna terug geskate naar mijn neef vlakbij de Opera (opzich al een halve night tour). Onderweg kwam ik een oude man op skates tegen. Hij was 76 jaar (!) en zit bij de organisatie van de night skate (hij het Edmond). Hij heeft me nog een eind door de stad begeleid richting Opera.

Omdat het zowel donderdag als vrijdag na het skaten 3:00 's nacht was voordat ik sliep, lukt het met moeite om op tijd op te staan en mijn fiets weer op te tuigen met bagage. Om 10:45 vertrok ik. 20km buiten Parijs begon het te regenen en hield het vrijwel niet meer op. :-( Het fiets ongelovelijk #$% met een regenpak, zodat ik pas om 10:00 de belgische grens passeerde. Het was al donker. In België ben ik 's nachts stuk gegaan. Regen, kou, donker, slechte fietspaden (betonplaten met gevaarlijke randen), gevaarlijke automobilisten. Het was te gevaarlijk om op de weg te gaan fietsen. De meeste fietspaden in het westen van België zijn overdag al een ramp, maar in het donker is echt knudde! Vaak moet je naar een pad aan de andere kant van de weg en ook bij elke zijweg zit er wel een stoeprand in het fietspad! Met 20mm velgen moet je dan oppassen. Midden in de nacht kan je aan niemand de weg vragen en ook verdwijnen de kleuren op je kaart door het gele licht van de straatverlichting. Hou hier rekening mee als je het ook wilt doen. Bij Zwijndrecht aan de Schelde bij Antwerpen hadden ze de wegen opengebroken voor een nieuwe riolering. Dat werd ploeteren door de modder. In Antwerpen bij de eerste zonnestralen droge spullen aangetrokken en maar weer verder via Roosendaal naar Rotterdam (weer regen). Echter na 27 uur fietsen over 460 km waren mijn ogen zo moe dat mijn lenzen droog waren. Ik kon niet scherp meer zien.Toen heb ik het opgegeven (benen, schouders, kont, alles doet zeer). Om 15:30 ben ik in Rotterdam op de trein gestapt naar Haarlem :-) Na het eten viel ik om 19:30 in slaap. Maandag weer werken. totaal 1245km.